Cerebrale Parese

CP staat voor cerebrale parese en is een klinisch syndroom (d.w.z. dat de diagnose gesteld wordt door wat men ziet, een herkenbaar patroon met afwijkingen) met een houdings- of bewegingsstoornis die voortkomt uit een niet-progressieve hersenbeschadiging die voor de eerste verjaardag is ontstaan.

Er zijn verschillende manieren om CP in te delen.

A. Indeling naar type motorische stoornis

(meest recente en internationaal geaccepteerde classificatie)

Spastische CP met tenminste twee van de volgende symptomen
– abnormale houding en/ of beweging
– verhoogde spierspanning (mag wisselend aanwezig zijn)
– pathologische reflexen
Atactische CP
– abnormale houding en/ of beweging
– verlies van normale spiercoordinatie zodat beweging met abnormale kracht, ritme en preciesie plaatsvindt
Dyskinetische CP
– abnormale houding en/ of beweging, onwillekeurige bewegingen, ook in rust
– onwillekeurige, ongecontroleerde, repeterende en soms stereotiepe bewegingen
Dystone CP
– hypokinesie, langzame torderende bewegingen
– hypertonie
Hyperkinetische CP (ookwel choreoathetotische CP)
– hyperkinesie
– hypotonie

B. Indeling naar lokalisatie van de motorische stoornis

(waar in de hersenen zit het probleem)

Spasticiteit: laesie in het cortico-spinale systeem
Rigiditeit: verlies van dopaminergische neuronen
Athetose: nucleus caudatus en putamen
Dystonie: (neo)striatum
Chorea en ballisme: nucleus caudatus en nucleus subthalamus
Ataxie: cerebellum

Rol van de Kinderfysiotherapeut

Wanneer er sprake is van CP wordt het kind meestal begeleid in een ziekenhuis of een ander soort revalidatie-instelling. Om kinderen met CP goed te kunnen onderzoeken kan het best gekeken worden naar het functioneel bewegen. Deze onderzoeken kunnen het best uitgevoerd worden door een spasticiteitsteam dat de beschikking heeft over een looplabarotorium. Hier kan met behulp van EMG, video, hoekmetingen en krachtsregistraties het bewegen tot in details worden bekeken. Zo kan er beoordeeld worden welke spiergroepen in welke mate storend werken op het bewegen van het kind en waar het kind het beste bij gebaat is qua behandeling of bijvoorbeeld het aanpassen van een hulpmiddel.

De behandeling bij kinderen met CP richt zich altijd op het makkelijker maken van activiteiten voor het kind en/of zijn/haar omgeving. Gedacht kan worden aan het verminderen van pijn en stijfheid, maar bijvoorbeeld ook het verbeteren van een looppatroon door middel van de juiste hulpmiddelen.

De kinderfysiotherapeut kan worden ingeschakeld om bepaalde mobiliserende technieken uit te voeren (bijvoorbeeld ‘slow stretch’), oefentherapie te geven of samen met een ergotherapeut te beoordelen welke hulpmiddelen geschikt zijn bijvoorbeeld braces, rolstoel, of spalken.

Bron: www.dekinderfysiotherapeut.com